Janneke is een enthousiaste theaterregisseur en een geboren en getogen Friezin. Ze was 35 jaar toen ze met haar vriend Thys besloot om samen te proberen een kindje te krijgen.
Janneke: ‘’Na ruim een jaar proberen waren we helaas nog niet zwanger. Met een doorverwijzing van de huisarts hebben we in januari 2019 een gesprek gehad bij Nij Barrahûs.
We kozen voor Nij Barrahûs op aanraden van de huisarts. Daarnaast was het voor ons ook fijn dichtbij. Na de oriënterende onderzoeken bleek dat mijn schildklier eerst in balans gebracht moest worden en daar werd medicatie voor gestart.
Vervolgens zijn we gestart met IUI; inseminaties in mijn natuurlijke cyclus. Na een half jaar IUI-behandelingen met nog niet het beoogde resultaat zijn we overgestapt naar IVF. Ik weet nog dat het een heel warme dag was toen de medicijnen werden bezorgd die direct in de koelkast moesten. De komst van de medicijnen was voor ons de start van de IVF-rondes.”
Grenzen stellen
“Je wilt zo graag zwanger worden, dat je het heel goed wilt doen. Maar bij fertiliteitstrajecten kun je niet presteren, je hebt niet alles in de hand.”
Janneke ging bij de IVF medicatie bijvoorbeeld heel ‘pietje precies’ te werk. “Ik ben ook een paar keer naar een kruidenvrouwtje in de stad Groningen gegaan. Midden in de stad, waar ik mijn auto bijna niet kon parkeren, probeerde ik mijn heil te zoeken in de kruiden. Toen ik huilend in de auto terug naar huis zat, bedacht ik me weer; ik moet grenzen stellen. Het geld voor de dure ‘kruiden’ behandelingen hebben mijn vriend en ik in iets fijns gestopt: een nieuwe mountainbike zodat we samen heerlijk zijn gaan fietsen. Een heerlijke uitlaatklep!
Het praten met je partner of je nog okay bent met waar jullie mee bezig zijn en wat jullie grenzen zijn is een hele belangrijke. Overstappen naar behandelingen in het buitenland was bijvoorbeeld een harde grens voor ons, dat zagen we absoluut niet zitten.”
Eicelvoorraad nam snel af
“De eerste IVF-behandeling leverde vier eitjes op waarbij er uiteindelijk twee embryo’s over bleven. Helaas leidden beide embryoplaatsingen niet tot een doorgaande zwangerschap. De tweede en derde IVF poging hebben we helaas moeten afbreken omdat er maar twee eitjes waren. We zijn toen tijdens de behandeling overgegaan naar IUI, maar dat leverde jammer genoeg geen zwangerschap op. Mijn eicelvoorraad bleek snel af te nemen. Dat was schrikken!
Toen hebben we een evaluatiegesprek gevoerd met onze behandelend arts in Nij Barrahûs: een realistisch gesprek waarbij ruimte was voor gevoel, maar waarin ook eerlijk werd verteld dat de kansen op zwangerschap niet heel groot waren. Ze stelden voor om een laatste IVF-behandeling te gaan doen waarbij we een iets ander stimulatie-protocol zouden volgen, de zogenaamde ‘flair up’. Zo werd er in een kortere periode een boost gegeven aan de eicellen. Deze derde IVF-behandeling leverde vijf eitjes op en één embryo die kon worden teruggeplaatst. Een hele spannende tijd. Maar: dit laatste embryo bleek ons wonder te zijn. Ik was zwanger..!”
Over the moon
“Na 40 weken en 6 dagen werd onze dochter Marieke geboren. We zijn ‘over the moon,’ zó gelukkig met haar! We hebben een lange weg afgelegd, maar dit was het allemaal waard. Mijn laatste tip voor stellen met een onvervulde kinderwens? Haha, een hele praktische: ga je huis niet verbouwen tijdens de zwangerschap!“
